De één voelt het kriebelen, de ander is gegijzeld door zijn eigen zenuwen. Maar hoe dan ook, al gaan we kruipend: "Santiago, here we come".

Time flies. Voor ons gevoel kwamen we gisteren nog met het plan om op de fiets naar Santiago de Compostela te gaan en vandaag zijn we al halverwege Frankrijk

Hebben we ons goed voorbereid? Misschien niet voldoende. Zijn we niets vergeten? Waarschijnlijk wel. Maar…we zijn geen kniesoren, dus what the fuck, let things come the way they come. Da's behoorlijk stoer Engels voor een tocht door België, Frankrijk en Spanje. 

"We", zijn eigenlijk 2 volslagen tegengestelde karakters. Reggy, een voormalig topbokser met een ijzeren discipline en René, een begenadigd voetballer die niet het maximale uit zijn carrière heeft gehaald, omdat hij nooit tot het gaatje is gegaan. Tegengesteld? Ja! Botsend? Nee! 

Wat ons bindt is de vriendschap en de bereidheid om rekening met de ander te houden, gecombineerd met enkele goede afspraken.

Eén van de belangrijkste is: We maken geen ruzie. En gebeurt dat onverhoopt wel, dan treedt afspraak 2 in werking en die luidt: "Reggy heeft altijd ongelijk". Daar is ie het zeker niet mee eens, maar in dat geval wordt afspraak 2 weer van kracht.

Dit is overigens wel een bijzonder avontuur. Geheel in lijn met wat je van een pelgrimstocht mag verwachten, ga ik namelijk op weg met een medisch wonder.

Reggy, 15 maanden geleden een nieuwe knie, vervolgens 5 maanden geleden een 2de nieuwe knie laten aanmeten door Viasana in Mill. En nu al fit genoeg bevonden door het volledige Viasana-team en zijn persoonlijke fysiotherapeut om de tocht der tochten te starten. 

Toch bijzonder om 2500 km lang gezelschap te hebben van een bionische man / een halve robot. Voordeel is dat ie nooit moe kan worden en als ík het zwaar heb, gooi ik gewoon een lijntje uit naar zijn bagagedrager. Nee, ik heb er alle vertrouwen in dat het ons in eendrachtige samenwerking gaat lukken. 

Deze reis is eigenlijk een uitgesteld plan. De knieproblemen maakten het nodig om eerst 2 jaar ouder te worden alvorens te vertrekken. Maar, we houden van uitdagingen, dus dat kwam mooi uit. Bovendien konden we alvast wennen aan het idee om 8 weken lang op elkaars lip te zitten.

Voor de broodnodige privacy-momenten in ons leven hebben we wel besloten om elk met een eigen tentje te gaan. Jawel, jullie lezen het goed. Geen dure hotels onderweg.

Maar wel véél te kleine, oncomfortabele, koude, krappe, volledig-voor-jongere-ouderen-ongeschikte, knokenkillende tentjes. Wie verzint zoiets? Zou Jacobus zijn missiewerk ook in tentjes hebben verricht of toch in 5-sterren herbergen? Maar zoals gezegd, we zijn geen kniesoren, dus we gaan ervoor.

We maken er geen prestatietocht van om zo snel mogelijk van punt A naar punt B te komen. Overigens een vriend van ons sprak op vakantie iemand die zei dat ie de route in 3 weken had gereden. Op de fiets. De gek! Dat doen wij dus niet. Wij maken er in de regen, de kou, sneeuw, hagel en andere ontberingen, een ontspannen tocht van. We gaan onthaasten, genieten van de natuur, musea, architectuur en de verschillende culturen. Kortom: Wij leggen de lat voor onszelf hoog!

De officiële afstand is 2350 kilometer, maar met alle voorgenomen uitstapjes naar niet op de route liggende bezienswaardigheden, denken wij zeker 2800 kilometer op onze teller te halen Via onze facebook-groep "22 Santiago" houden we jullie met blogs en foto's op de hoogte van ons wel en wee.