We gingen met ons voetbalteam naar Portugal voor een toernooi, dat doen we wel vaker, elk jaar ergens anders naar toe. Maar afgelopen jaar ging het dus fout. Ik sprong in de lucht en toen ik bij de landing neer kwam voelde ik direct dat het niet goed zat. Mijn been knikte als het ware zijwaarts door. Ik dacht al gelijk aan een gescheurde kruisband. Toen we terug kwamen in Nederland ging ik zo snel mogelijk naar de huisarts. Omdat ik wel vaker bij ViaSana ben geweest koos ik ervoor om daar naar toe te gaan.

Ik kwam bij Bas Rutten terecht en hij liet een mri maken. Daarop was goed te zien dat de kruisband volledig was afgescheurd, dat was voor mij geen verrassing. Maar waar ik wel van schrok is dat hij de kruisband alleen zou reconstrueren als hij ook een beenstandscorrectie kon doen. Ik had namelijk een dermate ernstig x-been en daardoor was de kans groot dat ik de kruisband nog een keer zou scheuren. Mijn been moest eerst rechtgezet worden. Omdat dit een vrij zware operatie is, werd mij geadviseerd om er goed over na te denken. Gelukkig ging ik op vakantie en had ik daar toen alle tijd voor.Eenmaal terug van vakantie besloot ik me toch te laten opereren. Door die gescheurde kruisband was mijn knie zo onstabiel geworden dat ik veel dingen niet meer kon.

De operatie was goed gegaan maar de eerste maand mocht ik eigenlijk niks. Alleen maar rust houden. Dat kon ook niet anders want zodra ik op mijn been ging staan had ik veel pijn. Dat is natuurlijk niet gek want ze hadden bij de beenstandscorrectie het onderbeen doorgenomen en opnieuw aan elkaar vastgezet met schroeven en een plaat. Dat moet natuurlijk net als een botbreuk goed helen. Maar na een tijdje ging het snel beter. Zelfs zo goed dat ik na vier maanden alweer een stuk van de Mont Blanc beklommen heb. Dat was gaaf maar ik ben er zeker nog niet hoor. Ik wil weer snowboarden en wakeboarden maar dat mag ik nog niet. Ik moet eerst volledig gerevalideerd zijn en dat duurt zeker nog een half jaar.