Op 7 januari jl. heb ik een voetoperatie ondergaan. Ik ben geopereerd aan een haglundse exostose door Drs. Bas Rutten. De eerste diagnose hiervan had echter al een jaar of zeven geleden plaats gevonden in het ziekenhuis in Venlo. Ik zou mij echter allereerst met steunzolen kunnen helpen volgens de arts maar wanneer dit niet meer zou helpen zou hij moeten gaan hakken, zoals hij het zelf omschreef. Dit boezemde mij eerlijk gezegd nogal wat angst in en toen de klachten na bepaalde tijd weer terug kwamen was een nieuwe gang naar deze arts voor mij geen vanzelfsprekendheid. Mijn huisarts heeft mij toen doorverwezen naar de podotherapeut en de zolen die ik hier aangemeten kreeg waren van veel betere kwaliteit d.w.z. ze hielpen veel beter en ook langduriger. Toch kwamen de klachten na jaren weer terug en vooral het sporten (tennis) werd een crime en ook het dragen van werkschoenen ging inmiddels niet meer en beetje bij beetje begon ik te beseffen dat een operatie onvermijdelijk was maar aangezien dit de eerste keer in mijn leven zou zijn dat ik "onder het mes " moest was de drempel die ik had te nemen nou ook niet bepaald klein te noemen. Achteraf is dit gewoon een foutieve instelling mijnerzijds geweest.

Hoe bent u bij ViaSana terecht gekomen?

Ik ben bij ViaSana terecht gekomen omdat mijn dochter vorig jaar op 19 jarige leeftijd een kruisband correctie door dezelfde Bas Rutten heeft ondergaan. Ik heb haar zelf toen opgehaald na de overnachting en was meteen onder de indruk van de zorg en deskundigheid die haar omringden. Ook haar eigen ervaringen lieten aan positiviteit niets te wensen over en ik heb toen mezelf beloofd dat wanneer ik een operatie diende te ondergaan die door Via Sana uitgevoerd zou kunnen worden deze kliniek als enige in aanmerking zou komen hiervoor.

Hoe heeft u het verblijf in de kliniek ervaren?

Het verblijf in de kliniek heb ik als enorm positief ervaren. De belofte die in de folder gemaakt wordt dat de ongemakken die een operatie nu eenmaal met zich meebrengt tot een minimum zullen worden beperkt is absoluut waar. Wat me op de dag van de operatie nog het meeste is tegen gevallen is het nuchter blijven, je mag tot 6 uur voor de opnametijd eten en (koffie) drinken, daarna niets meer. Uitzonderingen hierop zijn alleen water en thee (met suiker maar zonder melk), deze mag je tot 2 uur voor de opnametijd drinken. Ik ben om 15.30u geopereerd en was 7,5 uur eerder al nuchter, heb alleen nog twee glazen water gedronken. Ofschoon ik geen bijzondere eter ben heb ik het mij aangeboden eten na de operatie allemaal opgepeuzeld. Het gaf mij ook meteen een indicatie dat de pijn tot dan toe meer dan draaglijk was. Het verblijf werd me ook vergemakkelijkt met de aanwezigheid van de TV waar een aflevering van "Te land, ter zee en in de lucht"mijn lachspieren alweer op de proef hebben gesteld. Ook de zorg achteraf was voortreffelijk; mij is regelmatig gevraagd of alles naar wens was.

Überhaupt was de begeleiding en zorg door alle betrokkenen uitstekend te noemen. Dat de humor door velen niet uit de weg werd gegaan sprak mij ook heel erg aan.

Hoe verliep de revalidatie?

Wat de revalidatie betreft het volgende; Drs.Rutten en ik zijn na de laatste controle uit elkaar gegaan met de afspraak dat ik zelf zou verkennen hoever ik qua inspanningen zou kunnen gaan en me dan vanzelf wel zou tegen komen. Fysiotherapie heb ik afgewezen aangezien ik in een magazijn werkzaam ben met vier verdiepingen en evenzovele trappen. Ik ga ook altijd met de fiets naar het werk en zou zodoende ook wat oefeningen kunnen doen. Dat ik mezelf wel enkele keren tegen ben gekomen zal niemand verwonderen; ik doe ook aan voetbaltraining en kreeg 2 maal tijdens een training pijn in mijn voet en had toen eigenlijk meteen moeten stoppen hetgeen ik niet gedaan heb. Ik ben ervan overtuigd dat dit mijn revalidatie heeft vertraagd met meerdere weken want je kon toen gewoon merken dat de situatie eigenlijk weer hetzelfde was als enkele weken daarvoor en zich ook weer dienovereenkomstig herstelde. Ik ben ook meteen aan het werk gegaan voor halve dagen nadat het gips verwijderd was en heb uiteraard wel het trappen lopen vermeden maar toch merkte ik meteen wanneer ik een (halve) dag toch weer teveel gelopen had. En dat is gauw het geval want wanneer collega's zien dat je aanwezig bent gaan ze er ook meteen van uit dat je alles kunt.

Wat kunt u nu weer dat u voor de operatie niet meer kon en hoe lang heeft dit geduurd?

De "startproblemen" die ik 's morgens had met opstaan heb ik absoluut niet meer en dat is een hele gewaarwording want voorheen waren de eerste meters uit bed vaak een kwelling voor mij. Vorige week maandag ben ik voor het eerst weer gaan tennissen en dit is voortreffelijk verlopen; ik heb absoluut nergens last van gehad. Het enige waar ik nog wel eens mee op moet passen dat ik niet te lang op de sokken door het huis loop want wij hebben een, in deze tijd van het jaar, niet verwarmde stenen vloer en de kou die hierdoor in de voet dringt wil nog wel eens wat, niet ondraaglijke, last veroorzaken.

Resumerend kan ik stellen dat alle klachten die voortkwamen uit de vergroeiing van het hielbot zijn verdwenen; de opstartproblemen 's morgens, het niet meer kunnen dragen van werkschoenen, de pijn tijdens en na het sporten, het behoort allemaal tot het verleden. Een behandeling uit het boekje hebben hiervoor de fundamenten gelegd, de uitstekende nazorg en begeleiding hebben de rest gedaan. Ik wil het team van ViaSana dan ook van harte bedanken voor hun inspanningen rondom mijn behandeling en besef dat ik hen veel dank verschuldigd ben.