Anne van Els
Ik herinner het me als de dag van gisteren. Zaterdag 24 maart 2012. Mijn voetbalteam en ik staan ons uiterste best te doen om een voorsprong te verdedigen, als de tegenstander de bal te ver naar voren trapt. Ik ruik mijn kans, kom uit mijn goal en zie kans de bal snoeihard weg te trappen. De aanvalster van de tegenstander wil echter precies hetzelfde doen en komt net iets te laat. Mijn rechterbeen hangt in de lucht en zij botst er volop tegenaan. Nog voordat ik de grond raakte, wist ik dat het mis was!
Diagnose: kruisband van de rechterknie gescheurd
Vier dagen later blijkt het inderdaad mis te zijn. Diagnose: voorste kruisband van de rechterknie gescheurd. Als dokter in spé en als fervent voetbalster en voetbalsupporter weet ik wat dat inhoudt: 6 tot 9 maanden niet voetballen. Wat ik op dit moment echter nog niet voorzie, is dat het nog tot 24 september 2013 zal duren voordat ik daadwerkelijk geopereerd ga worden. Ik ben namelijk net aan mijn coschappen begonnen en het blijkt enorm ongunstig om deze te onderbreken.
Twee dagen voor operatie ren ik de Dam tot Damloop
In de tussenliggende anderhalf jaar stort ik me dan maar op het trainen en coachen van mijn eigen voetbalteam en op het zo sterk en conditioneel goed mogelijk ingaan van de geplande operatie. Twee dagen voor de operatie ren ik nog samen met mijn vader de Dam tot Damloop van Amsterdam naar Zaandam (zie foto hierboven).
Mijn moeder werkt bij ViaSana
Ik koos voor een operatie in ViaSana vanwege de verhalen van mijn moeder. Zij werkt als OK-assistente bij ViaSana en de ervaringen die zij me vertelde over voorste kruisband reconstructies klonken me altijd erg positief in de oren. Een keuze waar ik achteraf zeker geen spijt van heb! Na de operatie kreeg ik dezelfde middag al oefeningen van de fysiotherapeut en liep ik voorzichtig met krukken over de gang.
Buitentraining met de andere "kniekneusjes"
In de maanden die volgden gebeurde er veel. Van de eerste euforie over het rond kunnen trappen op een hometrainer, tot de eerste krachtoefeningen bij de fysio. Van de eerste meters mogen rennen op een loopband, tot het mogen deelnemen aan de buitentraining met de andere "kniekneusjes" van de fysiopraktijk. Van het verbreken van mijn persoonlijk record op de 5 kilometer hardlopen, tot de eerste keren trappen tegen een bal. Niet alles was even fantastisch en ik heb er ook zeker wel eens mentaal doorheen gezeten als iets niet helemaal lukte zoals ik wilde, maar al met al is het revalidatietraject naar tevredenheid verlopen tot nu toe.
Op naar het nieuwe voetbalseizoen!
Momenteel kijk ik tegen de laatste stappen van mijn revalidatie aan. Ik moet m'n sprongkracht nog wat verbeteren en moet nog wat aan absolute kracht in mijn benen winnen, maar volgens mijn fysiotherapeut Jules Alberga (voor wie heel veel dank voor zijn professionele begeleiding!) zit het er zeker in dat ik aankomend voetbalseizoen weer vol goede moed aan mag sluiten bij mijn voetbalteam. En wat heb ik daar ongelofelijk veel zin in, ik kan niet langer meer wachten!